وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ
از سخنان آن حضرت است
لَمّا بَلَغَهُ اتِّهامُ بَنى اُمَيَّةَ لَهُ بِالْمُشارَكَةِ فى دَمِ عُثْمانَ
زمانی که شنید بنی امیّه او را متهم به قتل عثمان می کنند
اَ وَ لَمْ يَنْهَ بَنى اُمَيَّةَ عِلْمُها بى عَنْ قَرْفى؟ اَ وَ ما وَزَعَ الْجُهّالَ
آیا آگاهی بنی امیه از وضع من آنان را از افترا زدن به من بازنداشت؟ آیا سابقه پاک من مردم نادان را
سابِقَتى عَنْ تُهْمَتى؟ وَ لَما وَعَظَهُمُ اللّهُ بِهِ اَبْلَغُ مِنْ لِسانى. اَنَا
از تهمت به من منع نکرد؟ البته پندی که خدا به آنان داده از زبان من رساتر است. من
حَجيجُ الْمارِقينَ، وَ خَصيمُ الْمُرْتابينَ. وَ عَلى كِتابِ اللّهِ تُعْرَضُ
احتجاج کننده با خارج شدگان از دینم، و دشمن به تردیدافتادگان در آیین. تمام امور مشتبه به کتاب خدا
الاَْمْثالُ، وَ بِما فِى الصُّدُورِ تُجازَى الْعِبادُ.
عرضه می شود، و بندگان به آنچه در سینه دارند مجازات می گردند.